palestyńska muzyka

Arabski blues – spotkanie dwóch tradycji

Poczucie niezrozumienia i inności towarzyszy przedstawicielom mniejszości etnicznych, diaspor czy narodów zmagających się z okupacją. W ramach poszukiwania lub utrzymania swojej tożsamości kulturowej powracają oni do praktyk muzycznych należących do ich tradycji ludowej. Wyjątkowym zjawiskiem jest, gdy dwie odmienne grupy kulturowe w ramach podobnego doświadczenia łączą elementy swoich kultur w twórczości muzycznej. Powroty do korzeni można zaobserwować w przypadku afroamerykańskich muzyków, którzy albo sięgają po muzykę bluesową (która jest ich tradycją), albo robią krok dalej i włączają inne elementy muzyki afrykańskiej do bluesa. Jednak wydaje mi się jeszcze bardziej ciekawe, bo nieoczywiste, gdy muzycy arabskiego pochodzenia wybierają bluesa jako doskonałe narzędzie…

Dowiedz się więcejArabski blues – spotkanie dwóch tradycji

Maysa Daw – zdeterminowana twórczość

Obserwuję jazzowych muzyków w Europie, którzy mają komfort komponowania muzyki bez idei pozamuzycznych, bez funkcji społecznej, bez obowiązku wypowiedzi politycznej. W takim zderzeniu zastanawiam się nad obszarem wolności wyboru – swobody w kreowaniu tożsamości artystycznej. Kim jest palestyński muzyk? To pytanie od razu nasuwa kolejne, co powinien palestyński muzyk?

Dowiedz się więcejMaysa Daw – zdeterminowana twórczość
Przejdź do treści