Hind Rajab Foundation ściga zabójców dziennikarza Anasa asz-Szarifa

Belgijska fundacja Hind Rajab Foundation (HRF) wspólnym wysiłkiem z Palestyńskim Centrum Praw Człowieka (Palestinian Centre for Human Rights, PCHR) ustaliła łańcuch dowodzenia odpowiadający za wydanie rozkazu i realizację misji zamordowania 28-letniego korespondenta telewizyjnego Anasa asz-Szarifa (zapisywanego też jako Anas al-Sharif), a wraz z nim kilku innych palestyńskich dziennikarzy, przebywających w namiocie prasowym tuż obok szpitala al-Szifa w Gazie 10 sierpnia 2025 r.

Wraz z asz-Szarifem zginęło wtedy 6 innych osób. Pięciu to dziennikarze: Mohammed Qreiqeh, Ibrahim Zaher, Mohammed Noufal, Moamen Aliwa (jak asz-Szarif, pracowali dla katarskiej telewizji Al Dżazira) oraz Mohamed al-Chaldi (Mohammed al-Khaldi) z Sahad Media Platform. Szósty zabity w tym ataku to przypadkowy cywil Saad Dżundija.

Izraelska armia przyznała się do tego ataku, insynuując, że zamordowani byli „terrorystami z Hamasu”. HCR i PCHR nie uznają tego argumentu i uznają ten atak za całkowicie kryminalny.

Zebrany przez HRF i PCHR materiał dowodowy posłużył obydwu organizacjom do przygotowania i złożenia do Urzędu Prokuratora Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze wniosku o ściganie (w oparciu o art. 15 Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego).

Łańcuch dowodzenia odpowiedzialny za rozkaz zabicia dziennikarzy i jego przeprowadzenie, odtworzony przez HRF i PCHR, obejmuje następujących wysokich rangą wojskowych:

• Generał broni Ejal Zamir – Szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela (IDF)
• Generał dywizji Tomer Bar – dowódca Izraelskich Sił Powietrznych
• Generał dywizji Janiw Asor – dowódca Dowództwa Południowego
• Generał brygady Jossi Sariel – były dowódca Jednostki 8200 (izraelskiego wywiadu sygnałowego)
• Generał A. – Obecny dowódca Jednostki 8200
• Dowódca bazy lotniczej Palmachim – nazwisko nieznane
• Dowódca eskadry „Czarny Wąż” – nazwisko nieznane
• Pułkownik Awichai Adrai (Avichai Adraee) – Wydział Mediów Arabskich w Jednostce Rzecznika Prasowego IDF, odpowiedzialny za długotrwałą kampanię oszczerstw wobec asz-Szarifa jako rzekomego oficera Hamasu.

HRF dodaje w swoim komunikacie: „Na politycznym szczycie stoi natomiast Binjamin Netanjahu, premier, który przewodził strategii eliminowania dziennikarzy i zachęcał do niego w ramach izraelskiej ofensywy na Gazę”.

HRF i PCHR podkreślają, że nie był to odosobniony incydent a część długofalowej i systematycznej kampanii obliczonej na eliminację dziennikarzy Al Dżaziry. Proces jest zawsze złożony z trzech etapów. Najpierw są oni oskarżani o „terroryzm” – bez przedstawiania żadnych dowodów. Następnie prowadzi się kampanię oszczerstw przeciwko nim, która ma za zadanie ich zdehumanizować i znieczulić międzynarodową opinię publiczną na to, co ich czeka. W końcu się ich zabija.

HRF i PCHR domagają się:

1. Wydania przez MTK nakazów aresztowania wskazanych wojskowych;
2. Poszerzenia uzasadnienia nakazu aresztowania Binjamina Netanjahu o zbrodnie popełnione na dziennikarzach;
3. Włączenia śmierci wszystkich palestyńskich dziennikarzy zamordowanych w Gazie (już ponad 220 osób) w obręb śledztwa MTK w sprawie zbrodni popełnianych przez Izrael w Palestynie.

Jak w innych sprawach badanych przez Hind Rajab Foundation, prowadzi ona dokumentację działań podejrzanych, śledzi ich ruchy i gotowa jest złożyć pozwy sądowe w dowolnej jurysdykcji gotowej ich aresztować np. na podstawie tzw. jurysdykcji uniwersalnej.

HRF powstała w tym celu w 2024 r. w Brukseli. Jej nazwa stanowi hołd złożony Hind Radżab, pięcioletniej dziewczynce zamordowanej przez izraelskich żołnierzy, w której bezbronne ciało oddali ponad 300 kul z karabinów.

Źródło: Hind Rajab Foundation.