AKCJE W POLSCE 
INFORMACJE PRASOWE 
rannych
Liczby szacunkowe ze Strefy Gazy
od 7.10.2023 do 9.11.2025 g. 13:00
Najnowsze publikacje:
Kiedy milkną „elity”
Kiedy milkną elity, kiedy głosy autorytetów cichną, zbrodnia nie dzieje się nagle. Dzieje się w ciszy, w której ofiary giną dwa razy. Raz od bomb, drugi raz od obojętności świata. Cisza jest zawsze sprzymierzeńcem oprawcy. Daje mu czas, pozwolenie, milczące przyzwolenie, że to, co niewyobrażalne, może dziać się w biały dzień. Dziś ta cisza ma kształt pustych sal parlamentów, wyciszonych redakcji i sal konferencyjnych, w których nikt już nie wymienia słowa „Palestyna”.
A State of Passion: Ludobójstwo i medycyna
Do seansu filmu A State of Passion – który możecie obejrzeć na najbliższym Palestine Cinema Days Poland w dniach 1-3.11 – nie siadałem z dużymi oczekiwaniami. Z jednej strony jak najbardziej był to obszar mojego zainteresowania – od lat zajmuje się tematami biopolitycznymi, medycznymi, wojennymi i bliskowschodnimi.
Dlaczego Wielka Brytania myli aktywizm z terroryzmem?
11 października główne ulice Londynu wypełniły się tłumem ponad pół miliona osób, które wzięły udział w marszu narodowym w geście solidarności z Palestyną. Nie był to jednak odosobniony przypadek tak dużej mobilizacji w Wielkiej Brytanii, ponieważ tego rodzaju demonstracje odbywają się regularnie i niezmiennie cieszą się dużą frekwencją.
„Nigdy więcej” jest względne. Upadek humanizmu
Przez wiele lat wierzyłem w polskie elity. Nie w te polityczne, które zmieniają się jak dekoracje w tanim teatrze, ale w te, które budowały wrażliwość. W artystów, publicystów, pisarzy, ludzi, którzy w czasach mojej młodości byli latarniami rozsądku i człowieczeństwa. Wierzyłem, że w ich świecie cierpienie nie ma narodowości, że zło nie zna religii, że pojęcie „nigdy więcej” oznacza uniwersalną przestrogę przed każdym ludobójstwem, przed każdym systemem, który uznaje, że jedni ludzie zasługują na życie bardziej niż inni.
Fatma z duszą na dłoni
Idź z duszą na dłoni to film, który wstrząsnął tegorocznym festiwalem w Cannes, zanim ten zdążył się rozpocząć. To zarazem swego rodzaju niezamierzone epitafium dla palestyńskiej fotografki z Gazy, Fatmy Hassony (latynizowanej także jako Fatima Hassouna, w filmie także jako Fatmeh). Główna bohaterka filmu zginęła 16 kwietnia 2025, w wieku 26 lat – jako jedna z dwustu kilkudziesięciorga gazańskich dziennikarzy dokumentujących izraelskie ludobójstwo. Zamordowana została na pewno celowo, gdyż dron, który ją zabił, wleciał przez okno konkretnie do jej mieszkania w wielopiętrowym bloku, a zdetonował ładunek wybuchowy, kiedy ją odnalazł.
Kiedy ciało staje się dowodem ludobójstwa
W wyniku wymiany ciał między Izraelem a stroną palestyńską, część zwróconych zwłok została przyjęta przez szpitale w Strefie Gazy, m.in. przez Szpital Nassera w Khan Younis. Ciała często przybywały bez jakiejkolwiek dokumentacji identyfikacyjnej, oznaczone numerami zamiast imion, z naruszeniem procedur pochówku z godnością.