polskie elity

Przez wiele lat wierzyłem w polskie elity. Nie w te polityczne, które zmieniają się jak dekoracje w tanim teatrze, ale w te, które budowały wrażliwość. W artystów, publicystów, pisarzy, ludzi, którzy w czasach mojej młodości byli latarniami rozsądku i człowieczeństwa. Wierzyłem, że w ich świecie cierpienie nie ma narodowości, że zło nie zna religii, że pojęcie „nigdy więcej” oznacza uniwersalną przestrogę przed każdym ludobójstwem, przed każdym systemem, który uznaje, że jedni ludzie zasługują na życie bardziej niż inni.